Praktyki duchowe, typu np. medytacja, są drogą rozpoznania naszej natury. Są też jej wyrazem.
Oddech uznaje się za pomost łączący niematerialne z materialnym. Praktyk oddechowych w tradycjach duchowych jest wiele i są różne.
Jedną z nich jest praktyka wdzięczności. Jest bardzo prosta i nie wymaga żadnych przygotowań.
Każdy wydech ofiarujemy wdechowi. Bezinteresownie. Każdy wdech oddechowi. Bezinteresownie. Jednocześnie obecni we wszystkich doświadczeniach w takim oddychaniu się przejawiających. Mogą się pojawić myśli o tym jaki to ma sens takie oddychanie. Wdech ofiarujemy wydechowi. Wydech wdechowi. Mogą się pojawić myśli czy aby na pewno jesteśmy naprawdę wdzięczni. Wydech oferujemy wdechowi, wdech oferujmy wydechowi. Co łączy wdech i wydech? Tak bez nazwy? Wdech oferujemy wydechowi, wydech wdechowi? Jednemu i drugiemu towarzyszy obecność. Jaka jest? Czy się zmienia? Co wyraża? Wdech oferujemy wydechowi, wydech wdechowi. Obecność Jest.
Wydech staje się poczuciem rozpoznania swego indywidualnego istnienia. Wdech staje się pytaniem o naturę indywidualnego istnienia. Rozpoznając pytanie jest obecność. Rozpoznając samo indywidualne istnienie jest obecność. Jaka jest? Co wyraża? Co zmienia?
Wydech staje się rozpoznaniem drugiej istoty – sąsiada, partnera, znajomego. Wdech staje się rozpoznaniem siebie samego. Cały czas towarzyszy temu poczucie obecności. Jaka jest? Co wyraża? Czy coś się zmienia?
Obecność nie potrzebuje tych nazw. Nie potrzebuje przypominać sobie czym jest. Po prostu Jest.
Wdech wydech. Nazwy się pojawiają. Jest obecność. Nazwy znikają jest obecność. Jaka jest? Co wyraża? Czy coś się zmienia?
Wydech jest rozpoznanie zewnętrza – świat, domy, ulice, kosmos. Wdech jest rozpoznanie wnętrza – uczucia, emocje, myśli. Jest obecność? Jaka jest? Czy coś się zmienia?
Wdech to miłość w działaniu. Czy coś się zmienia? Wydech to poszukiwanie miłości. Czy coś się zmienia?
Wdech oferowany wydechowi. Wydech oferowany wdechowi.
Poza słowa. W słowa. Obecność.
Alasse 